|
Fo mi es düt en ganz wunnerbor Stimmungsbeld.
De Blick van buom in de Wiete. In de Fernte zartet Sünnenlecht
tüsken Hellblau van Himmel un Nieweldunst.
Dat Paar up de Bank unner den Schutz van enen mächtigen Baum.
Kein Wiärk van Minskenhand stört düssen Naturfrieden.
Düt Paar up de Bank, es dat en junget Paar, dat sik in Läifte fuhnen heff ?
Es dat en Ehepaar, dat sik no de Dagesarbäit enen gemütlichen Fieraubend
günnt? Odder send dat twäi Wannerslüe, de sik an dütssen
Naturschauspiäl freuet?
Et küönt auk zwäi aule Rentner sien, de sik en fo den annern Tied günnt
un metenanner sik üöwer de Natur freuet.
Un bi olle es auk de Läifte met in’n Spell.
So viälschichtig os de Natur es, so viälschichtig send auk de Minsken.
Un Freude un Läifte send jümmer we dat Band, dat olles bienanner hölt.
Do kuomt miene Gedanken üöwer Freude forts in den Rhythmus van Friedrich.
Schiller, hier met miene äigen Wöer:
Freu Di
Freu di üöwer jäide Stunne, de du liewes up de Welt.
Freu di, dat de Sünne upgäiht, un auk dat de Riängen fällt.
Du kanns föihlen in dien Binnerst, kanns dien äigen Wiage gauhn,
Freu di, wenn di an’re bruket, wenn du kanns to Hülpe stauhn.
Freue di an jäiden Muorden, freu di jüst so os en Kiend,
üöwer oll de schönen Bloumen un dat Rüsken van den Wiend.
Kanns di üöwer olle freuen, de an diene Siete stoht,
freu di, dat auk düster Wolken jümmer we vorüöwer goht.
Freue di an jäiden Aubend, dat en schön Tohuus du hess,
freu di an geruhsam Stunnen, wor de Suorgen quiet du wess.
Metenanner kann man dräumen, Wolkenkuckucksnester bau’n,
freu di, dat met olle Nauwers du di kanns so gout vostauhn.
Freu di üöwer lüttke Kinner, de vo Freude kriesken küönt,
odder hebbt de Olldagssuorgen di dat Freuen affgewüöhnt ?
Freude winnt bi ollen Kretten jümmer we de Üöwerhand,
wenn de Freude du in’t Hart lös, denn voschwindt de schwarte Wand.
Freude, en Geschenk van buoben, es fo jäiden van us dacht,
kümp nich jümmer met Juch-heidi, mangens kümp se auk ganz sacht.
Jau, met Freude wüllt wi’t twingen, wenn Vodräit us kuomen well,
wi fangt äinfach an to singen, denn vogäiht de Iärger schnell.
Nu no en Wort to de Läifte:
Läifte es dat Gröttste, stäiht ol in de Bibel.
Läifte wasst dor, wor Minsken sik gout send, wor äiner den annern achtet,
den annern jüst so wertvull hölt os sik sümß.
Läifte föddert nich, Läifte giff aff, voschenket, wat em sümß läif es.
Läifte lött den annern Ruum fo siene äigen Ort un Wiese, well den annern
nich kummederden, nei, he vosoch to helpen, auk woll es, up de Sprünge to
helpen wor et nöidig es.
Läifte üöwerwindt schwore Tieden, wenn man de Last metenanner drägg..
Up twäi Schullern es de Dracht nich so schwor, os up ene.
Faken wed owwer dat Wort Läifte dor bruket, wor Läifte garnich in’n Spell es;
höichstens Äigenläifte. Ik frauge: Heff t.B. Sex met oll seine Praktiken in
Wollust wat met Läifte to doun ??
≈ Elly Wübbeler ≈ |
