Frostwetter
Wenn man düt Beld süht, fäng man ol an to fräisen
De Grund es van Ies üöwertuogen, Baum un Büske
liähnt däipe no ene Siete. Send de van den Wiend
daldrücket? van Sturm, odder gar van Iesriängen?
Novemberwiend
Wat schüwwet de Lüe dat ieskaule Wiär,
wor kümp denn vandage de Blüsterwiend hiär?
ut’n Westen,
De lesten Hiärvstbliär vodriff he met Macht.
He huult üm de Ecken bi Niewel un Nacht
ut’n Ousten.
He fetzt un ritt Wolken, de driewet dorhen,
de Bäume böigt dal sik,nimp dat woll en Enn
to’n Besten?
He puußt dür de Jacken di bet up de Huut,
un wenn du dor dür moß, wat kümp dorbi rut?
Dat Houßen!
Sturm
Wat fo’n Gebruus, Sturm huult ümmet Huus.
Dat weihet un flöihet, dat drücket un knicket,
dat dat riärtert un kliärtert, dat biewet un breck.
Achter de Ruten Augen bo buten,
ängstig an luurn, wo lang schallt no duern?
Iesriängen
Iesriängen fällt,
früß an up Busk un Baum.
De Twicker
in Ies hüllt, kliärtert os Glas.
De Bäume
van Last schwor, biewet un stüöhnt.
Et ritt dür de Stämme, et gnurrt in iähr Binnerst,
et breck utenanner so mennigäin Baum
Iesdocken hanget os Tappen van Traunen
van’t vokrüppelte Holt.
≈ Elly Wübbeler ≈
|
